Vakıf kayıtlarına göre geçmişi Osmanlı dönemine, 1700–1813 yıllarına kadar uzanan Sinan Dede adına inşa edilmiş hem bir cami hem de türbe bulunuyor. Kadınların özellikle doğurganlık dilekleriyle ziyaret ettiği, halk arasında şifa kapısı olarak bilinen türbe, köy içerisinde zahmetli bir güzergâhta yer alıyor. Evlerin arasından, patikalardan ve yabani otların arasından geçilerek ulaşılan türbe ve şehit mezarı, ziyaretçilerine zorlu bir yolculuk sunuyor.
Geçtiğimiz günlerde ismi ilk kez bir kamu kurumuna, Durağan Halk Eğitim Merkezi’ne verilen Şehit Niyazi Uğur’un mezarı da türbenin hemen yanında yer alıyor. Ancak hem manevi hem de milli bir değer olan bu alan için bugüne kadar ne bir yön levhası konuldu ne de ulaşımı kolaylaştıracak bir çalışma yapıldı.
Bölge halkı ve ziyaretçiler, ormandan açılacak sadece 200 metrelik bir yol ile ulaşımın ciddi anlamda kolaylaştırılabileceğine dikkat çekiyor. Zira türbe ve şehit mezarına ulaşan mevcut yol, hem bir şehidin aziz hatırasına hem de inanç turizmi açısından önemli bir merkeze yakışmıyor.
Prof. Dr. Halit Çal’ın kaleme aldığı ve önemli kaynaklardan biri olan “Boyovası / Boyabat Kazasında Türk Mimarisi” adlı eserde, Sinan Dede Camii’nin vakıf kayıtlarıyla 1700–1813 yılları arasında aktif olarak kullanıldığı belirtiliyor. Caminin kitabesi bulunmamakla birlikte, Abdal Dağı öşüründen alınan yıllık bir müd buğdayla görev yapan görevlilere dair belgeler yer alıyor. Türbeyle ilgili doğrudan bir kayıt olmasa da, çantı tekniği ile inşa edilen ahşap yapının Sinan Dede’ye ait olduğu ifade ediliyor.
Türbenin geçmişte, özellikle sağlık hizmetlerinin yaygın olmadığı dönemlerde sıkça ziyaret edildiğini aktaran türbenin eski bekçisi Nazmi Uğur’un da anlatımlarına eserde yer veriliyor.
Durağan’ın hem tarihi mirası hem de vatan şehidi adına büyük önem taşıyan bu manevi noktasının, hak ettiği değeri görmesi için yetkililerin harekete geçmesi bekleniyor.
