Coğrafyanın sertliğinden mi bilinmez çabuk parlar, çabuk kapışırlar. Eh zaman zaman kavgalar yaşanır. İşte böylesi mücadelelerden birinde Tatarlar baskın çıkar Çerkezleri esir alırlar. İçlerinde bir delikanlı vardır ki gücü kuvveti yerindedir ve iyi para yapar. Esir tüccarları bunu Kefe’de pazara çıkarırlar.
Bu temiz simalı genç bir bezzazın dikkatini çeker. Bedelini ödeyip alır ve dükkanına getirir. Tüccarın ilk işi kölesinin ayağındaki prangaları sökmek olur, sonra birlikte yemek yerler. Sahibi delikanlıyı berbere, hamama yollar, ardından üstüne yakışan bir elbise ısmarlar. Artık dükkanın üstündeki odacık ona aittir. Burada basit ama zevkli eşyalar vardır. Sedir, kilim, post, döşek, küçük bir soba güğümler, çaydanlıklar… Çerkez genci aylardan sonra ilk defa deliksiz uyur. Ne paslı zincirler, ne küflü dehlizler. İstediği an kapıyı açıp kaçabilir ama bunu asla yapmaz. Zira lûgatinde “ihanet” gibi bir kelime yazmaz.
MUHABBET DENİLEN ŞEY Aradan günler geçer. Delikanlı sahibinin beklediğinden de zeki çıkar. Almayı satmayı çabuk kavrar. Kısa bir süre sonra, benzer kumaşlar arasından kalitelisini ayırt eder ki yetişti demektir. Patronu ona itimat eder. Kasanın anahtarını bile ona bırakır, kazandırdığından pay ayırır. Hatta bir gün azad kağıdını bırakıverir önüne… Delikanlı ağlamaklı olur, çok hislenir. Halbuki matah bir yanının olmadığını iyi bilir. Yaşlı tüccar elini sallasa 50 tane uşak bulur ki bu iklimin insanları en az kendisi kadar beceriklidir. Bir gün Kefe’de yerleşen yaşlı bir Çerkeze içini açar: “O kadar iyilik görüyorum ki anlayamıyorum” der, “Bilmem ki bu tüccar benden ne bekler?” Yaşlı Çerkez uzun uzun güler. “Yavrum bu onların dininin gereği” der. Müslümanlar kölelerine yediklerinden yedirmek ve giydiklerinden giydirmekle mükelleftirler.” Bu sözler gencin içinde fırtınalar koparır. Fazla düşünmez, sessiz sedasız cemaata karışır. Önceleri hareketlerini önündekine yanındakine uydurmaya çalışan bir acemidir ama kısa sürede namaz kılmayı öğrenir. Dahası cemaatin büyüklerinden kendine bir İslâm ismi koymalarını ister. Aksakallının biri “Süleyman olsun” der ve öyle de olur.
Aşıkların eşiği 63 yaş Mahmud Kefevi Hazretleri zahiri ilimlerde parmakla gösterilir. Ancak o dahasını ister. Şimdi bir kâmil mürşide varmalı, sırlara kavuşmalıdır. Bu nasıl samimi bir istektir ki mürşidi ayağına getirir. Mahmud bin Pir Ali Hazretleriyle tanışırlar. Artık kutlu dergâh Hakk aşıkları ile dolar, taşar. Mahmud Kefevi Hazretleri’nin bir özelliği güçlü rabıtasıdır. Alemlerin Efendisini sık sık rüyada görür ve müşküllerini ona sorar. İşte aşk ateşi ile dolup taştığı gecelerden birinde yine Server-i âlemin huzurundadır. Büyük bir edeb ve tevazu ile “Ya Resulallah” der, “Benim ömrüm hep böyle hasretle mi geçecek? Şu alçak dünyadan ne vakit kurtulur, size ne zaman kavuşurum?” Efendimiz (Sallallahü âleyhi ve sellem) “Bu beş bilinmeyen husustan biridir. Allahü teâlâ onları kimseye bildirmedi. Ancak sen ömrünle de bize benzersin” buyururlar ki işaret açıktır. Mahmud Kefevi Hazretleri 63 yaşına iyi hazırlanır ve o sene vefat eder.
Sinoplular onun eksikliğini çok hissederler.